Podstawą chrześcijańskiego rozumienia małżeństwa jest stworzenie mężczyzny i kobiety przez Boga i powołanie ich do miłości. Ponadto, człowiek został stworzony na obraz Boga, który jest miłością, dlatego też nie może żyć bez miłości. Każdy z nas jest powołany do tego by uobecniał w świecie tę samą miłość którą został wpierw ukochany przez Boga. Już w Starym Testamencie 
w małżeństwie widziano analogię do przymierza Boga z Jego ludem. To przymierze z kolei w pełni urzeczywistniło się w Jezusie Chrystusie – Oblubieńcu Kościoła. Małżeństwo różni się zatem od innych sakramentów pod tym względem, że wyrasta z natury człowieka i wypływa z pewnej umowy między mężczyzną a kobietą, co jednak z nakazu Chrystusa jest skutecznym znakiem nadprzyrodzonego dobra otrzymanego od Boga oraz obrazem niezniszczalnej miłości, jaka łączy Chrystusa 
z Jego Kościołem. Zwraca na to uwagę Jan Paweł II w adhortacji Familiaris Consortio, w której stwierdza, że skutkiem małżeństwa oprócz łaski nadprzyrodzonej jest również chrześcijańska więź małżeńska.
Skoro więc małżeństwo chrześcijańskie ma odzwierciedlać relacje istniejące między Chrystusem i Kościołem, to żona powinna szanować swojego męża i służyć mu, tak jak Kościół ma służyć Chrystusowi. Mąż z kolei ma obowiązek tak chronić i miłować swoją żonę, jak Chrystus chroni i miłuje swój Kościół. Mąż wzoruje się zatem na Chrystusie, który jest Głową Kościoła i Jego zwierzchnikiem. Zwierzchnictwo Chrystusa objawiło się w tym, że oddał On życie. Zatem „panować” oznacza tu „ofiarować siebie z miłości”, tak jak uczynił to Chrystus. Temat ten podjął również Sobór Watykański II, który w Konstytucji Dogmatycznej o Kościele stwierdza, że „małżonkowie chrześcijańscy na mocy sakramentu małżeństwa, przez który wyrażają tajemnicę jedności i płodnej miłości pomiędzy Chrystusem 
i Kościołem oraz w niej uczestniczą, wspomagają się wzajemnie we współżyciu małżeńskim oraz rodzeniu i wychowywaniu potomstwa dla zdobycia świętości, 
a tak we właściwym sobie stanie i porządku życia mają własny dar wśród Ludu Bożego.”
Zwróćmy uwagę, że to tylko dzięki łasce Bożej możliwa jest małżeńska komunia która powstaje jako swoista „jedność różnorodności.” Jedność: bo powstała więź małżeńska łączy i spaja; i różność bo przecież zostają złączone dwie odmienne osoby, o odmiennych płciach, odmiennych zachowaniach, i różnych sposobach postrzegania świata. W zamyśle Bożym, w naturalny sposób, kobieta staje się więc dopełnieniem mężczyzny a mężczyzna dopełnieniem kobiety. Stają się jednym ciałem przy zachowaniu własnych różnorodności; wedle zasady, że „małżeńskie my składa się z dwojga ja. Są one autonomiczne, niesprowadzalne do siebie. Nie można nimi zawładnąć ani ich sobie zawłaszczyć. Komunia powstaje przez zjednoczenie, a nie przez wchłonięcie lub redukcję.” 
O wiele łatwiej jest nam zrozumieć czym jest rodzina patrząc na Świętą Rodzinę z Nazaretu, od której winniśmy uczyć się czym jest wspólnota miłości 
i odpowiedzialności w komunii z Bogiem. Bóg wybrał rodzinę na miejsce do którego posłał Swojego Syna. Nieustannie Bóg szanuje każdą rodzinę i pozwala jej rozbłysnąć nowym światłem. Ten nowy blask bije z Nazaretu, gdzie Syn Boży przyjął ludzkie ciało z Maryi Dziewicy, małżonki Józefa. To w tej nazaretańskiej rodzinie Jezus wychowywał się i wzrastał. To właśnie dzięki Jego obecności ludzkie małżeństwo i rodzina mają swoją bezcenną wartość w porządku stworzenia.
Zatem rodzina, która bierze swój początek z ustanowienia Bożego, zawdzięcza swą spoistość i jedność przymierzu małżeńskiemu, które Chrystus podniósł do rangi sakramentu. Tak więc dla każdej rodziny, jej jedność 
i wspólnotowość wypływają z komunii małżonków oraz komunii rodziny z Bogiem. Poprzez świadectwo swojego życia sakramentalnego małżonkowie powinni ukazywać światu autentyczny zamysł Boży względem powołania każdego człowieka do małżeństwa, w którym miłość małżonków owocuje macierzyństwem i ojcostwem. Ten trwały i nierozerwalny związek mężczyzny i kobiety objawia się we wspólnocie życia opartej na komunii osób o której św. Jan Paweł II pisał: „celem małżeństwa jest wspólna droga do świętości przez budowę komunii osób na wzór komunii osób boskich.”
Dla współczesnych małżonków i rodziców, osaczonych wielorakimi zagrożeniami i pokusami, chrześcijańskie małżeństwo i wartość rodziny są jednocześnie darem i zadaniem, poprzez który mimo licznych ludzkich słabości jak i życiowych przeciwności mogą kroczyć razem ze swoimi dziećmi w kierunku zbawienia. W Bożym zamyśle drogą do zbawienia i uświęcenia każdego człowieka staje się nasza rodzina. Rodzina Bogiem silna! Nie rezygnujmy więc z naszego powołania ale raczej bądźmy czytelnym znakiem dla współczesnego świata.

Opracował: ks. Karol Nędza